Wauw, als we het hebben over toeval. Ik wilde een blog gaan schrijven met het idee dat ik ongeveer vier jaar geleden er achterkwam dat ik zwanger was. Ik hield toen een dagboek bij dus die pakte ik er net bij. Ik keek en zag ”op 19-01-2015 kwam ik erachter dat ik zwanger was”. Dat is dus niet ongeveer vier jaar geleden.. Dat is précies vier jaar geleden.
Zoals ik net al schreef hield ik een dagboek bij toen ik achter mijn zwangerschap kwam. Ik moest mijn gedachten opschrijven en op een rijtje krijgen. Dat dagboek heb ik net gepakt en ik wil wat dingen met jullie delen. Deze dingen zijn geschreven door een zeventien jarig meisje, die ineens zwanger bleek te zijn. Een meisje vol onzekerheid, angst en verdriet. Schaamte waarschijnlijk ook. Een meisje waarvan haar hele leven van de een op andere dag is veranderd.
”Toen ik op 19 januari er achter kwam dat ik zwanger was schrok ik heel erg. Ik gebruikte de pil, dus hoe kon ik nu zwanger worden? De weken na de ontdekking waren erg zwaar. Iedereen adviseerde een abortus te ondergaan. Dit omdat ik pas zeventien ben.. bijna achttien. Maar ik kon het niet. Mijn wereldwondertje liet ik echt niet van me afpakken. Uiteindelijk besloot ik om tegen iedereen te vertellen dat ik je ging houden. De eerste echo was erg emotioneel. Ik wist net één dag dat ik zwanger was. We wisten alleen niet hoelang.. vandaar de echo. Samen met mijn moeder ging ik naar het ziekenhuis. Na een halfuur stressvol wachten werd ik ”mevrouw van de Kimmenade” binnen geroepen. Er werd een inwendige echo gemaakt. Opeens was je daar en zag ik je op het scherm. Piepklein was je, nog geen één cm groot. Ik zag iets bewegen. Dit was je hartje. Ik hield meteen zoveel van je toen ik je zag. Oma en ik begonnen te huilen. We voelde allerlei emoties. Papa was werken, voor hem ging het allemaal te snel. De verloskundige vertelde dat ik bijna zeven weker zwanger was. Vanaf het moment dat ik je zag wilde ik je nooit meer kwijt.”
”27-02-2015. Papa en ik weten nog niet of je een jongetje of een meisje bent. Wat vind je van de namen Alex en Dean? Leuk hé. Als je een jongetje bent dan wordt het een van die namen. Over de meisjesnaam heeft papa niks te zeggen. Toen ik een jaar of tien was heb ik besloten dat mijn dochtertje de naam Kiara krijgt. Hier hou ik me nog steeds aan.”
”26-03-2015. Vanaf deze week kun je ons horen dus papa en ik gaan heel erg veel tegen je praten. Als ik geluk heb kan ik je voelen schoppen. Je bent nu ongeveer elf centimeter groot. Oh ja, mama is vorige week achttien jaar geworden. Vanaf nu ben ik volwassenen volgens de wet. Mijn verjaardag was erg gezellig. Papa was heel erg dronken. Ik natuurlijk niet. Van tante Jennifer heb je een mooi aankleedkussen gekregen.”
”22-04-2015. Wow vannacht heb ik je super goed gevoeld. Het leek wel alsof je tien salto’s achter elkaar maakte. Je ging maar door. Echt super leuk. Ik geniet van elke dag met jou. Je bent echt een wonder.”
”21-06-2015. Na heeel lang nadenken zijn we het eens over jouw naam. Je wordt vernoemd naar mijn overleden opa Henk en naar de overleden opa van papa, Adriaan. Jouw tweede en derde naam worden daarom Adrienna en Henriette. Als voornaam wilde ik eerst perse Kiara, maar toen ik deze naam ontdekte wist ik gewoon dat hij perfect was. Aymee. Dat betekend geliefde. Deze naam past zo goed bij jou omdat je natuurlijk hartstikke geliefd bent. Je bent nu al meer dan perfect!”
”17-08-2015. Ik heb heel erg veel last van mijn hormonen. Vandaag hoorde ik een baby huilen en toen moest ik ook huilen. Ik wil je zo graag vasthouden. Papa vond dat heel erg grappig. We hopen dat je nu snel komt!”
”20-08-2015. Heey lieverd, papa hier. Papa heeft er heel erg veel zin in dat jij geboren word. Hij kan niet meer wachten op jou prinsesje. We zijn vandaag weer even in het ziekenhuis geweest omdat jij ondeugend was en je niet goed liet voelen. Maar gelukkig was alles gewoon goed met je mijn lievelingetje. Ohja, ik zal je vast op de hoogte houden. Feyenoord heeft vandaag met 2-0 gewonnen. Ik hou heel erg veel van jou. xxx papa”
Natuurlijk staat er nog véél meer in het dagboek maar als ik dat allemaal op wil schrijven ben ik drie dagen bezig. Ik wilde dit delen met jullie omdat ik het zelf heel erg mooi vind om te lezen. Ondanks mijn leeftijd nam ik gelijk mijn verantwoordelijkheid en hield ik meteen ontzettend veel van Aymee. Ik heb het al vaker gezegd maar aan liefde zit geen leeftijd verbonden. Houden van iemand kun je op elke leeftijd. Ik maakte gewoon dezelfde dingen mee als een vrouw van dertig die zwanger zou zijn. We kochten baby spullen, kozen een naam uit, kregen te maken met verschrikkelijke zwangerschapshormonen en waren ontzettend verliefd op de baby in mijn buik.
Vier jaar geleden veranderden alles. Ik ging van puber meisje naar een zwangere jongvolwassenen vrouw in een hele korte tijd. Ik kan nu terug kijken op een moeilijke maar ook prachtige tijd. Inmiddels is Aymee alweer bijna drie en half. Ik ben nu niet meer die onzekere tienermoeder van vier jaar geleden. Ik ben een sterke verantwoorde moeder. Ik doe niet dezelfde dingen als mijn leeftijdsgenoten maar toch zou ik het niet anders willen. Dit is goed. Aymee is goed. Ze heeft ervoor gezorgd dat ik positief ben veranderd.
Wilma, een hele spirituele vrouw, heeft contact gemaakt met opa Henk. Hij zei dat Aymee mijn redding is geweest. Dat Aymee precies was wat ik nodig had. Ik denk dat hij gelijk heeft. Nee, ik wéét dat hij gelijk heeft. Toen ik er achter kwam dat ik zwanger was noemde ik de baby een wonder. Ze is een wonder.
Audrey schrijft 