Je kent het vast wel. Je moeder die tegen je zegt “ik weet alles”. Of je moeder die ineens dingen weet van je die je tegen niemand hebt verteld. Je moeder die weet dat het niet goed met je gaat ook al doe je nog zo je best het te verbergen.
Dát is een superkracht die alle moeders hebben. Zien en voelen wat er met hun kind aan de hand is zonder woorden te gebruiken. Dat is een onderbuikgevoel. Het is een van de krachtigste dingen op aarde denk ik. Zo ervaar ik het zelf wel tenminste.
Niet alleen dat onderbuik gevoel is super krachtig. Het lijkt wel of al je zintuigen beter gaan werken wanneer je moeder bent. Zo ruik ik bijvoorbeeld wanneer Aymee ziek wordt. Niet altijd. Soms gaat ze bij oma en opa spelen en komt ze ineens verkouden terug. Maar vaak ruik ik een dag van te voren dat ze ziek gaat worden. Elk kind heeft een eigen geur en elke moeder zal die van haar kind lekker vinden ruiken. Wanneer Aymee anders ruikt , wat muffer ofzo, dan weet ik hoe laat het is.
Mijn zus vroeg laatst best verbaasd “hoe kun je dat nou ruiken?!” En nog voordat ik antwoord kon geven zei ze “dat is een moeder ding zeker?”. Ja dat klopt lachte ik. Dat is echt een moeder dingetje. Een van die bijzondere dingen die je ineens kan.
Toen ik zwanger was had ik de angst dat ik niet wakker zou worden als Aymee snachts zou huilen. Wat als ik zo moe was en gewoon door sliep? Nou.. geloof me.. ik word nog wakker van de buurvrouw, drie deuren verderop, die een keer niest. Vanaf het moment dat Aymee geboren was is dat zo gekomen. Daar heb ik niks voor hoeven te doen. Dat is weer zo’n superkracht die er ineens was.
Ook was ik bang dat ik op haar zou gaan liggen als ik in slaap viel tijdens een voeding. Maar dat kan niet. Je rolt gewoon niet op je eigen kind. Je lichaam zorgt ervoor dat dat niet gebeurd. Zelfs als je slaapt. De moeder zintuigen, zoals ik ze dan even noem, laten je niet in de steek.
Het instinct van een moeder. Echt, het is geweldig. Ik gun iedereen deze superkracht. Het klopt altijd. Er is dus geen enkele reden om eraan te twijfelen. Het is er gewoon, zomaar. Ik ben er super blij mee. Ik ervaar deze krachtige connectie niet alleen met Aymee maar ook met mijn moeder. We hoeven niet in dezelfde ruimte te zijn om te weten hoe het met elkaar gaat.
Weer een van die dingen die zo bijzonder is aan het moederschap. Een moeder hoort ook dat wat haar kind niet verteld. Een moeder voelt dat wat haar kind niet laat zien. Een moeder weet alles.
Audrey schrijft 