Mijn meeste blogs gaan over mij als moeder, Aymee als dochter, het moederschap etc. Maar deze blog is anders dan andere. Deze blog gaat namelijk niet over mij of het moederschap. Deze blog gaat over iemand anders. Over wie? Lees snel verder.
We praten vaak over tienermoeders, maar eigenlijk vrijwel nooit over tienervaders. Waarom? Deze mogen écht niet vergeten worden! Daarom gaat deze blog over Anthony. Een fantastische vader. Hij verdiend het om in het zonnetje gezet te worden.
Toen ik erachter kwam dat ik zwanger was had ik niet hele erge steun aan Anthony. Het klinkt hard maar het is gewoon zo. Hij heeft wat langer de tijd nodig gehad om alles te verwerken. Toch heb ik nooit aan hem getwijfeld. Ik wist zeker dat hij bij zou draaien en zijn verantwoordelijkheid zou nemen. Hij kwam op een dag thuis met roze sokjes en een lief slabbetje. Dit was zo schattig. Hij was na zijn werk naar de winkel gereden en had het zelf uitgezocht. Op de sokjes stond “I love mommy”. Hiermee liet hij zien dat hij achter de zwangerschap stond en er voor ons ging zijn. Dit betekende heel erg veel voor me.
Mijn zwangerschap was zwaar maar Anthony heeft me geholpen en gesteund waar hij kon. Op een geven moment had ik zoveel vocht onder én in mijn voeten dat ik niet meer kon lopen. Anthony tilde mij op zulke momenten op en zette een warme douche aan. Hij was er voor me.. dag en nacht. Niks was teveel voor hem.
Tijdens de bevalling deed hij echt zijn best. Ik zag het verdriet van onmacht in zijn ogen. Hij wilde me helpen maar wist niet hoe. Ondanks dat ik veel heb gescholden en geschreeuwd tegen hem (sorry..) bleef hij naast mijn bed staan. Hij legde koude washandjes op mijn hoofd en hield mijn hand vast. Hij moedigde me aan toen ik mocht persen. Alles waar hij mee kon helpen deed hij. Ik ben heel erg dankbaar voor deze momenten.
Vanaf het moment dat hij Aymee vast hield zag ik een verandering in zijn ogen. Iedereen die Anthony (goed) kent zal dit ook vinden. Hij veranderden op een mooie manier. De liefde die hij toen voelde was het mooiste wat hij ooit had meegemaakt. Er kwam een twinkeling in zijn ogen. Deze is nooit meer weggegaan. Als het op Aymee aankomt doet Anthony álles. Aymee betekend alles voor hem. Zijn dochter, zijn trots, zijn meisje.
Hij noemt ons vaak “mijn twee meisjes“. Dit vind ik zo lief. Wanneer hij dat zegt moet ik altijd lachen en een beetje blozen. Hij laat op vele manieren merken dat hij veel van ons houdt.
Anthony is een fantastische vader voor Aymee omdat hij zijn verantwoordelijkheid neemt en voor haar zorgt op een hele liefdevolle en warme manier. Hij stoeit met haar, maakt haar druk (ja.. dit is soms super irritant), plaagt haar, knuffelt haar, speelt met haar, leest verhaaltjes voor, poets haar tandjes, zoekt haar kleertjes uit en zo kan ik nog wel uren doorgaan. Anthony doet alles voor en mét Aymee.
Ik vind het zo super schattig wanneer ik Anthony met Aymee bezig zie. Wanneer hij bijvoorbeeld een verhaaltje voorleest voor het slapen gaan, haar tandjes poetst en haar pyjamaatje aandoet dan smelt ik. Dit zijn hele normale dingen, maar ik kan hier intenst van genieten. Voor mij betekend het heel erg veel.
Anthony en Aymee knuffelen vaak samen. Ze hebben een hele goede band. Zoals het hoort natuurlijk! Ik zie de liefde in Aymee haar ogen wanneer haar voorbeeld, haar papa, iets doet. Ik merk dat ze tegen hem opkijkt. Elke ochtend vraagt ze waar haar papa is. En elke ochtend is ze teleurgesteld als ik zeg dat hij is werken. Dit vraagt ze al zolang dat ze kan praten. Elke avond wanneer hij thuiskomt is ze super gelukkig. Zodra ze de auto hoort of ziet dan rent ze naar de voordeur en gooit ze hem open. “Papa, mijn lieve pappie” roept ze dan.
Echt, je zou hem eens moeten zien kijken naar Aymee. Zo verliefd. Aymee is zijn mooiste “bezit”. Anthony zou álles , maar dan ook echt álles doen om haar te beschermen. Hij zal alles doen om haar gelukkig te maken en het leven te geven dat ze verdiend.
Eerlijk gezegd kan ik nog wel tientallen bladzijdes schrijven maar ik ga het afronden. Ik denk dat het wel duidelijk is waarom Anthony een lieve en goede vader is. Ik weet zeker dat we samen nog vele momenten mee gaan maken. Ik ben dankbaar voor mijn gezin. We flikken het toch maar gewoon even. Allebei ontzettend jong en kijk wat we bereikt hebben. Er mag vaker stil gestaan worden bij tienerouders vind ik. Niet alleen de moeders dus maar ook de vaders. Ook deze maken een ongelooflijke verandering door en ook van hen word verwacht dat ze maar even alles omgooien. Dit mag niet onderschat worden.
“De kans om een voorbeeld te zijn voor onze kinderen, dat we ze een waardevol advies kunnen geven. De kans om er voor ze te zijn en dat we ze kunnen laten voelen dat we van ze houden. Dat we altijd voor ze klaar zullen staan. Zodat ze weten dat we trots op ze zijn en dat we alle vertrouwen hebben in hun toekomst. Dat is waar het ouderschap om draait.” – Barack Obama
Audrey schrijft 
♡♡♡♡
LikeGeliked door 1 persoon