Dankbaar voor dit, dankbaar voor jullie

Zoals jullie weten was Aymee afgelopen weekend jarig. We hebben dit gevierd met familie en vrienden. Ik voelde me zo gezegend toen ik rond keek. Allemaal lieve mensen die speciaal voor Aymee komen en haar dag nog mooier maken.

Bijzondere mensen

Er waren een paar mensen aanwezig waar ik extra trots op ben en me extra gezegend door voelde. Mijn oma’s en opa’s. En ja, ik zeg opa’s in meervoud. Mijn ene opa is een aantal jaar geleden gestorven maar ik geloof erin dat hij er op dagen zoals die , gewoon bij is. In ieder geval in mijn gedachten. Mijn overgroot ouders die hun achterkleinkind mogen zien opgroeien. Dat is toch super bijzonder!

Dat was één van de voordelen aan jong zwanger worden

Toen ik op mijn zeventiende zwanger raakte was ik hartstikke jong. Maar niet alleen ik was jong, mijn ouders en overgrootouders dus ook. Toen ik jonger was (lees dertien jaar), heb ik altijd gezegd dat het een van mijn wensen was om al mijn opa’s en oma’s een achterkleinkind te geven. Helaas heeft mijn ene opa dit nooit op deze wereld mogen meemaken, hij mocht vanuit de hemel of “vanaf boven” mee kijken. Het is maar net hoe je het wilt noemen. Je snapt wel wat ik bedoel.

Ik keek om mij heen en voelde een enorm gevoel van trots en blijdschap. Trots omdat Aymee gezegend is met niet alleen oma’s en opa’s , maar ook met “oude oma’s en een oude opa” zoals wij dat noemen. Blijdschap omdat ík dit mee mag maken. En natuurlijk ook geluk omdat zij dit mee mogen maken. We zijn allemaal gezegend met elkaar.

Vier generaties

Vanuit mama’s kant hebben we de vier generaties. Oma, mama, ik en Aymee. Dat vind ik ook super leuk en bijzonder! Weer gezegend omdat ik dat óók al mag meemaken. Een tijd terug schreef ik in een blog “het leven geeft je zoveel cadeautjes, neem ze aan en geniet ervan”. Dit zijn de cadeautjes die ik bedoelde. Dit zijn van die momenten of gevoelens die het leven je geeft en die je moet omarmen. De herinneringen die ik tot nu toe heb met mijn oma’s, opa en Aymee , die pakt niemand me meer af. Die zal ik voor altijd koesteren en in mijn hart meedragen.

Ik mis mijn andere opa heel erg. Ik had zo graag gezien dat hij samen met Aymee dingen ging doen. Helaas mocht dat niet zo zijn. Ik weet dat hij er is en toekijkt. Toch had ik het graag anders gezien. Wel ben ik natuurlijk dankbaar voor de mooie herinneringen die ik met hem heb, de herinneringen zonder Aymee.

Misschien ben ik juist omdat opa er niet meer is, zo dankbaar voor de andere oma’s en opa. Aymee mag mooie herinneringen met hun maken. Ik hoop dat er nog vele jaren en herinneringen bij gaan komen.

Dankbaar voor dit.