Ik ben bijna jarig , ik bereik dan de leeftijd van 21 jaar . Ik ben bijna jarig , dat betekend dat ik weer een jaartje ouder ben dan vorig jaar . Ik ben bijna jarig, dat betekend dat er weer een jaar voorbij is gegaan. Een jaar van mijn leven.
Ik kan me , zoals de meeste, niks meer herinneren van mijn geboorte. Ik kan me sowieso weinig herinneren van de eerste jaren van mijn leven. Wel een paar kleine dingetjes, zoals de peuterspeelzaal. Ik weet nog dat ik toen alleen maar met de jongens wou spelen, omdat hun stoerder waren en meer deden wat ik leuk vond. “Pakkertje” spelen bijvoorbeeld.. geen besef hebbende dat dit misschien niet de beste woordkeuze was voor een spel.
De jaren daarna van de basisschool weet ik nog goed . Deze jaren hebben namelijk een enorme impact op mijn leven gehad. Deze jaren hebben mij kapot gemaakt en tegelijkertijd ook sterker. Met mama heb ik het regelmatig over deze tijden. Ze zegt dan “ik zag je veranderen, je was altijd vrolijk en kon het met iedereen goed vinden maar je veranderden .. je werd stil, onzeker en ongelukkig”. Dit klopt ook, zo herinner ik het mij ook. Ik werd gepest. Uitgescholden, vernederd. Er kwam een moment dat ik er genoeg van had en niet meer wilde leven. Ik was toen denk ik 10/11 jaar. Zo jong en toen al zulke gedachtes. Gelukkig was dat gevoel snel weer weg en maakte het plaats voor andere gevoelens. Samen met mama gingen we dingen bedenken die mij konden helpen. Zo ging ik o.a. in therapie. Ik kreeg een bijzondere en lieve vrouw als therapeut. Deze vrouw heeft na al die jaren nog steeds een plekje in mijn hart. Ze heeft me leren vechten tegen het pesten. Maar ze heeft mij vooral geleerd om zo sterk in mijn schoenen te staan dat het pesten niet uitmaakt.
De middelbare school brak aan en ik ging er alles aan doen om niet meer gepest te worden. Dit kreeg een negatieve wending. Ik wilde niet gepest worden, dus ben ik zelf gaan pesten. Het is echt waar, ik , de persoon die wist hoeveel pijn het deed om gepest te worden, is zelf gaan pesten. Ik schaam me er niet voor maar het spijt me voor de mensen die ik gepest heb. Gelukkig weten jullie dit. Ik ben daarna extreem veranderd en ging mensen helpen die ik gepest zag worden. Ik heb ongeveer een jaar gepest en daarna zag ik in hoe slecht ik bezig was. Ik ben veranderd maar ik zocht troost in andere dingen. Troost omdat ik nog steeds niet gelukkig met mezelf was. Ik ging regels overschrijden, drugs gebruiken en “verkeerde mensen” opzoeken. Ik heb geen spijt van deze tijd. Wel had ik dingen anders aan willen pakken maar spijt heb ik niet. Door deze tijd ben ik echt veranderd. Ten goede. Ik heb dingen meegemaakt die je niemand gunt, maar deze dingen had ik wel nodig om weer terug bij mezelf te komen.
Door de jaren heen heb ik van alles meegemaakt. Deze dingen maken mij de persoon die ik nu ben. Ik heb diepe dalen gezien. Ik ben grote opstakels opgeklommen. Ik heb de verkeerde paden gekozen. Ik ben diep gezonken. Maar bovenal, ben ik steeds weer opgestaan. Wat er ook gebeurde, ik stond op. Soms met hulp van andere maar toch was ik altijd de persoon die mezelf weer omhoog hielp. Niemand kan dat doen behalve jij zelf. Ik heb alles overwonnen.
21 jaar, zolang ben ik op deze wereld. In deze jaren heb ik van alles meegemaakt, mooie en slechte dingen maar ik heb vooral veel geleerd. Bij alles wat ik mee maak probeer ik er iets uit te halen en van te leren. Dat is toch wel wat centraal staat in mijn leven ; leren. Ik vind het belangrijk om te leren van de dingen die ik mee maak. Ik maak fouten maar ik maak ze niet voor niks.
Ik ben gepest, ik ben een pester geworden, ik ben een tienermoeder, ik was een afschuwelijke puber (vooral voor mama), ik was een onzeker meisje, ik ben soms een onzekere vrouw.. ik ben van alles. Alles wat ik ben geweest maakt mij de persoon die ik vandaag ben. Alles hoort bij mij. De mooie en slechte dingen. De goede en kwade dingen. Het is allemaal ik. Ik ben mezelf.
Het leven is een feest, ook al lijkt dat soms niet zo. Het leven geeft je precies wat je aan kan en vooral wat je nodig hebt. Soms voelt het misschien niet zo, maar het leven wil je dingen laten zien. Ik weet zeker dat alles met een reden gebeurd. Je krijgt de kans om te leren en te groeien! Het leven is een feest, je moet alleen wel zelf de slingers en ballonnen ophangen.
Audrey schrijft 