Sommige hebben het wellicht gemist, de nieuwe hashtag #MeToo. De hashtag wordt wereldwijd gebruikt door vooral vrouwen maar ook mannen om te laten zien dat ze ooit te maken hebben gehad met seksuele mishandeling of seksuele intimidatie en alles wat daarmee te maken heeft. De reden hierachter is om het onderwerp (waar vaak een taboe op ligt) bespreekbaar te maken. Om elkaar te steunen. Om te zeggen dat het echt niet aan jou lag en dat je je ook zeker niet hoeft te schamen.
Sinds een paar dagen zie ik #MeToo voorbij komen op mijn Facebook . Ik wil even zeggen hoe ongelofelijk trots ik op deze mensen ben door het openlijk delen van hun ervaring. Je hoeft je echt niet te schamen en zoals ik net ook al zei, het lag niet aan jou. Het valt me op dat #MeToo vaak voorbij komt. Hoe kan dat toch? Dat dingen zoals dit blijven gebeuren. Ik weet het niet. Ik zou willen dat ik in mijn vingers kan knippen en al dit leed weg kan nemen. Gewoon, “paf, boem, weg”.
#MeToo.. Ik heb het zelf meegemaakt, meerdere keren. Ik ga er inhoudelijk niet te veel op in omdat ik me daar niet fijn bij voel. Wel deel ik dit met jullie omdat ik trots op mezelf ben. Ik ben trots op mezelf dat ik me er niet meer voor schaam. Ik ben trots op mezelf omdat ik van de vervelende situaties ontzettend veel heb geleerd.
Het is eng hoe je als vrouw verkeerde signalen kan afgeven zonder dat in de gaten te hebben. Je draagt bijvoorbeeld een rokje omdat je het mooi vind, vervolgens wordt je nagefloten op straat en worden er vervelende dingen naar je geroepen. Gewoon omdat je draagt wat je fijn vind en er mannen zijn die dit niet begrijpen. Het is jammer hoe deze dingen kunnen lopen. Toch, ben ik mezelf heel erg bewust geworden van deze dingen. Het is oneerlijk, maar als vrouw zijnde moet je nou eenmaal 3x nadenken over wat je aan trekt.
Ja #MeToo dus, ik ben er niet meer verdrietig over.. die tijd heb ik gehad. Ik ben er voor in therapie geweest en dat heeft gelukkig echt goed geholpen. Ik raad iedereen aan die ooit een verkrachting, aanranding etc. heeft meegemaakt er echt niet mee rond te blijven lopen. Ik deed dit wel totdat ik merkte dat mijn dagelijks leven er onder ging leidde. Je bent echt niet alleen hierin, er zijn zoveel mensen waar je mee kunt praten.
Misschien, als je nog niet van de nieuwe hashtag af wist en nu wel , gaat het je opvallen hoe vaak hij voorbij komt. Je bent hierin dus echt niet alleen. Ik hoop natuurlijk dat je de hashtag nooit kan gebruiken, maar als je dit wel kan dan weet dat je niet alleen bent. Je bent niet gek, je lokte het niet uit, je vroeg er niet om.. nee het gebeurden.
Ik heb echt mijn best gedaan om de gebeurtenissen om te zetten in iets positiefs. Het is gebeurd en wat kan ik hier van leren? Ik probeer de gebeurtenissen te zien als leermomenten.. hoe gek dit misschien ook klinkt. Ik ben er trots op dat ik de hashtag #MeToo kan gebruiken. Niet omdat ik deze dingen mee heb gemaakt maar omdat het betekend dat ik er open over wil en kan zijn. Dat het gewoon een hoofdstuk uit mijn leven is wat ik heb afgesloten. Dat ik misschien andere kan helpen nu ze weten dat ik het ook heb meegemaakt.
#MeToo . Ik voelde me vies en vernederd. Ik was bang en onzeker. Ik schaamde me. Ik dacht dat het aan mij lag , dat ik niet hard genoeg “nee, niet doen” had geroepen. Ik dacht dat ik er nooit over heen zou komen en dat ik altijd bang zou blijven. Ik dacht verkeerd. Ik voelde verkeerd. Ik ben niet meer bang. Ik schaam me niet meer. Het lag niet aan mij, het lag aan die anderen. Hun moeten de rest van hun leven rond lopen met wat ze hebben gedaan. Niet ik, maar hun.
Audrey schrijft 