Wie ben ik? Dat is een vraag die ik mezelf vaak heb gesteld. Ik had tot op heden echt geen flauw idee. Jaren heb ik het moeilijk gehad hiermee. Gewoon omdat ik dan niet gelukkig was met mezelf en wat ik deed.
Toen ik een jaar of twaalf was ben ik gaan puberen en laten we zeggen dat dit geen gemiddelde puber tijd was. Noem het maar gerust extreem. Ik heb écht van alles uitgeprobeerd. En dan bedoel ik onder andere qua uiterlijk. Ik heb blond haar gehad.. zelfs rood, zwart en paars. Ik droeg echt veel te korte jurkjes of juist veel te dikke truien waar ik mezelf in weg stopte. Van alles heb ik gedaan aan mezelf. Piercing boven mijn lip, piercing onder mijn lip, piercing in mijn neus.. van alles.
Steeds bleef ik terug komen op dezelfde vraag ‘ben ik nu wel echt gelukkig met wie ik ben?’ en nooit kon ik met volle overtuiging ‘ja’ zeggen. Nu nog steeds niet. Maar ik ben nu wel gelukkig. Met mezelf maar ik ben nog niet de persoon die ik wil zijn. Ik wil nog leren om voor mezelf op te komen en het is raar dat ik dat nu niet kan.. toen ik een puber was deed ik niks anders dan voor mezelf en andere opkomen. En nu, nu ‘schijt ik zeven kleuren stront’ als er een moment komt waar ik voor mezelf op moet komen. Ik klap dan dicht en that’s it. Ik heb dan niet gezegd wat ik wilde zeggen en baal daarvan. Ik krijg heel erg veel leer momenten aangeboden om voor mezelf op te komen en nog steeds lukt dit vaak niet. Toch accepteer ik dit. Ik doe mijn best om het te veranderen maar ik ben niet boos op mezelf als het niet lukt. ‘Volgende keer beter’, zeg ik dan.
Ondanks wat kleine dingetjes die ik niet fijn vind aan mezelf ben ik wel gelukkig met mezelf. Ik heb er lang over gedaan om mezelf te vinden. Het is me gelukt. Ik ben Audrey. Toch ben je nooit te oud om te leren vind ik. Elke dag, en dan bedoel ik ook echt elke dag, leer ik dingen bij. Soms fijne dingen, soms minder fijne dingen. Ik leer van Aymee. Gisteren las mijn moeder een stuk voor en daarin werd gezegd : ‘wie is er nou eigenlijk de leerling en wie is er de meesteres?’. Het stuk ging over opvoeding enz. Maar inderdaad.. Ben ik wel de ‘’meesteres’’ van Aymee.. Of is zij die van mij? Ik leer zoveel van haar en daar ben ik haar dankbaar voor. Aymee maakt mij ook tot de persoon die ik nu ben. Maar niet alleen Aymee, iedereen om mij heen laat mij dingen zien en geven mij lessen om te leren. Ik leer zoveel van de mensen om mij heen.
Tja.. wie ben ik? Ik ben Audrey. Ik ben soms boos, soms verdrietig, vaak blij, bijna altijd gelukkig. Dat ben ik. Ik ben een mens, gewoon zoals een mens hoort te zijn. Een mens vol met emoties. Een mens die fouten maakt. Een mens die haar fouten inziet en er van probeert te leren. Ja, dat ben ik.
Herken je dat? Niet weten wie je bent? Verloren zijn in jezelf? Ik herken het. Het is niet erg als je nog niet weet wie je bent. Kijk eens in de spiegel. En nee niet even vluchtig maar neem er de tijd voor. Kijk en kijk ook écht. Wie ben jij? Je bent sowieso een mooi mens ook al ben je misschien (nog) niet tevreden met jezelf. Iedereen op deze wereld is mooi op zijn of haar eigen manier.. Dus jij ook.
Het is een lange reis om jezelf te vinden. Als we worden geboren krijgen we geen handleiding mee. We worden op de wereld gezet en dan sta je er ‘’alleen’’ voor. Er is toch wel een ding wat ik heb geleerd door de jaren heen en dat is dat je je eigen beste vriend moet zijn. Je bent namelijk nooit alleen. Je hebt altijd jezelf bij je. Alleen jij kan dingen leren. Andere mensen laten je dingen zien maar jij mag er iets van leren. Je kan jezelf nooit in de steek laten. Soms raak je jezelf wel kwijt, maar de enige die er altijd voor je is dat ben jij zelf.. Ik ben er altijd voor mij.
Wie ben ik?.. Ik ben Audrey én ik ben mijn eigen beste vriend.
‘I was made for loving me!’
Wist je dat je op mijn facebook pagina up to date kunt blijven van de nieuwste blogs? JA, goed bezig. Nee? Snel ‘ns een kijkje nemen dan! ❤
Audrey schrijft 