De lastige vraag

Wat vind ik lastig aan tiener moeder zijn?

Deze vraag werd mij laatst gesteld..
Ik deed mee aan een interview in het magazine ”Girlz” en dit was een van de vragen die voorkwam in het stuk.
‘Uhm.. ja.. wat ik lastig vind?’ ‘Ja, wat vind je moeilijk of waar loop je tegen aan?’ vroeg ze.
Ik kon zoveel dingen bedenken en besefte me dat het soms écht lastig is om tienermoeder te zijn of überhaupt gewoon moeder.
Er wordt zo snel geoordeeld : Zij is een slechte moeder want ze gaat opstap! Of, zij is een slechte moeder want ze neemt weer een tattoo.
Ik heb echt de vreemdste opmerkingen gehoord.  Maar, waarom doen wij dit? Waarom oordelen wij? Waarom bepalen wij wat een goede moeder is.
Zullen we hier gewoon even allemaal mee stoppen, dat zou veel moeders een hoop ellende besparen!
Oordelende mensen.. dat is voor mij wel een van de lastigste dingen geweest. Tienermoeders worden vaak gezien als meisjes die zonder na te denken seks hebben gehad en vervolgens zwanger zijn geraakt van een jongen die zijn verantwoordelijkheid niet neemt
en dan daarom maar thuis blijven wonen met een uitkering en nooit meer iets bereiken in hun leven want ze zijn al afgeschreven.
Knap bedacht maar het is gewoon vaak echt niet waar. Wij, tienermoeders, zijn gewoon moeders. Niks meer en niks minder.

Wat ook lastig is is dat je veel contacten kwijt raakt.
De meeste mensen gaan naar school of werken elke dag terwijl jij thuis tussen de poep luiers zit.
Het is logisch dat je dan wat meer uit elkaar groeit. Je krijgt een totaal ander leven, wat voor hen waarschijnlijk niet te begrijpen valt. Het is misschien logisch, maar het is wel lastig.
Ik liep er tegen aan dat ik mensen kwijt raakte, ik ben moeder geworden geen enge heks die je veranderd in een kikker zodra je mijn huis binnen stapt. Het leek soms alsof sommige dit niet begrepen.
Aan de andere kant snap ik het wel. Ik snap dat het moeilijk is om een vriendin met een baby te hebben. Ik praat bijna alleen maar over Aymee en alles wat met haar te maken heeft. Ik snap het, het is niet erg.
Ik heb er gelukkig ook een paar hele goede vriendinnen aan over gehouden.
Je leert op deze manier wel wie er in je leven past en wie niet. Ik wil nog alleen maar mensen in mijn leven die mij gelukkig maken.

Het is ook lastig om jezelf te zijn. Op het moment dat je moeder wordt ben je moeder (ja duh logisch) maar ik was niet meer het twintig jarige meisje die zich gedraagt naar haar leeftijd. Je kan niet meer opstap wanneer je wilt, je kan al helemaal niet meer een avondje naar vriendinnen zonder over na te denken. Alles moet geregeld en gepland worden. En als je dan alles geregeld hebt moet je niet net een slapeloze nacht hebben gehad waardoor je om tien uur s’avonds ligt te slapen. Je kan niet meer de dingen doen die je gewend was te doen. En dat is echt niet erg, moeder zijn is geweldig maar soms vond ik het lastig.
Ik heb in een hele korte tijd grote stappen moeten maken. Ik heb snel op moeten groeien van een puber naar een volwassene.
In ongeveer 10 maanden tijd ben ik zwanger geworden, heb ik moeilijke keuzes moeten maken, ben ik gaan samen wonen en ben ik mezelf een beetje kwijt geraakt.
De laatste tijd merkte ik dat ik niet meer zo goed wist wie ik was. Ja, ik ben de moeder van Aymee.. maar wat ben ik nog meer dan alleen ”de moeder van Aymee”.
Ik wil ook de ”leuke vriendin” zijn, de ”schrijvende Audrey”, de ”geweldige dochter”. Natuurlijk was ik dit een halfjaar geleden ook nog allemaal maar zo voelde het niet meer.
Wat ik echt heb geleerd is dat je naast het moederschap ook dingen voor jezelf moet hebben. Voor mij is dat deze blog, ik vind het heerlijk
om te schrijven. Soms ga ik opstap, dat is voor mij ook ontspanning. Soms doe ik helemaal niks, ook dat is een momentje voor mezelf.
Ik heb voortaan een poets schema dus zodra Aymee op bed ligt tussen de middag begin ik moet poetsen en zodra ik klaar ben heb ik ”me time”.
Ik besefte dat ik deze tijd voor mezelf echt nodig heb, anders ga je jezelf kwijt raken en dat is zonde want wie moet er dan voor jou zorgen als je jezelf niet meer bent?
Precies.. niemand. Alleen jij kan voor jezelf zorgen dus houd van jezelf en ben lief voor jezelf.

Ook dat is iets wat ik heb moeten leren, ik was soms zo onzeker.. Opvoeden is lastig. Het is niet iets wat je maar even doet, je moet er over na denken.
Je moet dingen tegen elkaar afwegen, je moet keuzes maken, compromis sluiten etc etc etc. Ik leef samen met Anthony en samen moeten wij het eens zijn over de opvoeding.
Samen.. Anthony en ik.. verder niemand anders. Dit heb ik moeten leren. Iedereen mag meningen en adviezen geven over de opvoeding maar je hoeft daar helemaal niks mee te doen.
Luister naar je eigen gevoel en vertrouw hier ook op! Jouw manier is altijd goed als je er achter staat.

‘ik verveel me soms’ dát is het antwoord dat ik heb gegeven in het intervieuw. Ja, ik verveel me ooit. Niet omdat ik alles
in huis heb gedaan wat je kan doen hoor.. maar meer omdat ik eigenlijk niemand heb waarmee ik een gesprek kan voeren.
Aymee praat en ik praat veel tegen haar, maar ik heb geen volwassen gesprekken met haar. Dit mis ik soms, gewoon even kletsen.
Toch was dit geen eerlijk antwoord. Zoals je kunt lezen vind ik veel meer dingen lastig aan het ouderschap dan alleen dat ik me af en toe verveel.
Waarom heb ik dat antwoord dan gegeven? Omdat het wel goed is zo, ik had toen geen behoefte om dat met iedereen te delen en nu wel.
Elke moeder worstelt met haar eigen moeilijkheden. Elke moeder bewandelt haar eigen pad.
Dit is mijn pad. Mijn moelijkheden, mijn worstelingen. Ik schaam me er niet meer voor.
Ik had altijd het gevoel dat je als moeder zijnde sterk moet zijn en geen pijn mag laten zien. Nou geloof me, ik heb wat afgehuild de afgelopen maanden.
Niet omdat ik ongelukkig ben hoor, nee dat echt niet. Maar gewoon omdat het soms lastig is.

Praat erover met iemand, praat erover met een andere moeder.. lopen jullie tegen hetzelfde aan? Help elkaar.
Zoveel mensen op deze wereld en we kunnen elkaar allemaal helpen als we hiervoor open staan.
Omarm je moeilijkheden want deze laten je dingen zien en je kan er van leren.
Ze maken je sterk, want je gaat ze sowieso overwinnen.

Stel me de vraag nu eens: ‘Audrey, wat vind je lastig aan tienermoeder zijn?’.
Mijn antwoord is dan: ‘van alles, groot en klein.. maar dat maakt niet uit want ik ben een moeder.. en wat kan er nou belangrijker zijn dan dat!’